W Rummy Palace w internetowej grze w remika uczestniczyć może dwoje, troje lub czworo graczy. Niektóre rozgrywki w świecie rzeczywistym mogą liczyć nawet do sześciu graczy. W tej lekcji wyjaśnimy, jakie podejście stosować wobec innych graczy podczas gier dwu-, trzy- i czteroosobowych.
Podstawowa zasada pozostaje taka sama: Każdy gra sam, nie zawiera się sojuszy. Na początku każdej rundy gracze otrzymują po 13 kart. Pozostałe karty zostają odłożone koszulkami do góry – tworzą one stos zakryty. W zależności od liczby graczy zmieniają się możliwe strategie gry.
Inni gracze i ty
W lekcji dla początkujących wyjaśniliśmy, jak najlepiej można rozegrać swoje karty. Jednak oprócz tego zawsze trzeba zwracać uwagę na pozostałych graczy. Możesz dostosować swoją strategię gry w zależności od tego, jakich kart oni potrzebują.
Niezależnie od tego, czy gra się w dużej, czy w małej grupie, zawsze warto obserwować pozostałych graczy. Również w czasie przed wyłożeniem pierwszych meldunków. Możesz zwrócić uwagę na to, które karty gracze biorą ze stosu odkrytego – czyli które im się przydadzą – oraz jakie karty tam odrzucają.
Gdy już zauważysz, że przeciwnicy zbierają karty pewnego koloru lub rangi, możesz spróbować odrzucać te karty, których nie potrzebuje gracz, który wykonuje ruch po tobie. Oczywiście nie powinno się tego robić za wszelką cenę. Gdy na stole zostały już wyłożone meldunki i wiesz, że postępując inaczej, zmniejszysz swoje szanse, możesz podjąć ryzyko i odrzucić kartę, której potrzebuje przeciwnik.
Jeśli nikt jeszcze nie wyłożył kart, a widzisz, że gracz następujący po tobie wykazuje wyraźne preferencje, możesz nie ułatwiać mu wyłożenia się za pierwszym razem. Więcej na ten temat dowiesz się w lekcji dotyczącej wykładania się za pierwszym razem.
Remik dla dwóch graczy
W takim przypadku opisana wyżej taktyka działa najlepiej, bo musisz się skupiać na tylko jednym przeciwniku. Działa to też w drugą stronę – drugi gracz może skupić całą uwagę na tobie. Jeśli chcesz, możesz celowo wprowadzić go w błąd.
Aby zmylić przeciwnika, możesz celowo pobierać niepotrzebne karty, ciągnąć karty wyłącznie ze stosu zakrytego, żeby nie ujawniać planowanych układów, lub nawet pozostawiać przydatne karty na stosie odkrytym. Ale uważaj, żeby przypadkiem w ten sposób nie przeszkodzić sobie w grze!
Szczególnie w przypadku gry dwuosobowej nie trzeba natychmiast wykładać swoich kompletów i sekwensów. W ten sposób daje się przeciwnikowi szansę na uzupełnienie jego kart. Jednak z kolei jeśli będziesz zwlekać zbyt długo i tworzyć układy w ręku, bez wykładania, może się to skończyć utratą dużej liczby punktów.
Remik dla trzech graczy
Z większą liczbą graczy wiąże się większa niepewność. Wciąż to ty decydujesz, jakie karty wystawiasz graczowi następującemu po tobie oraz co pokażesz innym swoimi ruchami. Jednak nie masz żadnego wpływu na to, jakie karty otrzyma osoba wykonująca ruch przed tobą ani jakie interakcje będą się odbywać pomiędzy dwoma pozostałymi graczami.
W takim przypadku nadal możesz się wstrzymać z wykładaniem kart przez kilka kolejek, żeby uniemożliwić przeciwnikom dokładanie kart do układów. Możesz również szykować się do wyłożenia wszystkich kart za pierwszym razem, żeby podwoić swój wynik.
Już przy trzech graczach można zastosować zasadę pukania. Gdy zostanie ona aktywowana, gracze nawet poza swoim ruchem mogą zapukać i zabrać ostatnią odrzuconą kartę. Nie można jednak pukać, żeby zabrać kartę, którą się wcześniej odłożyło! Po zabraniu tej karty gracz musi wziąć dodatkową kartę ze stosu zakrytego. W takich rozdaniach sporo się dzieje! Kartę dostaje ten gracz, który szybciej zapuka lub ją pociągnie. Po tym jak któryś gracz zastukał i zyskał kartę, kolejny gracz w kolejce może pociągnąć kartę ze stosu zakrytego lub stosu odkrytego. Jeśli gracz, który w tej chwili wykonuje swój ruch, pobierze kartę ze stosu zakrytego, nadal możesz zapukać, by uzyskać kartę ze stosu odkrytego.
W przypadku tego wariantu gry trzeba jeszcze uważniej obserwować przeciwników. Dla zdobycia których kart inni gracze ryzykują pociągnięcie karnej karty? Czasami jednak gracze korzystają z pukania, żeby zdobyć wiele kart i zwiększyć swoje szanse na zbudowanie układów. Jeśli więc nie możesz rozgryźć schematu ich działania, to być może wcale żadnego nie ma.
Remik dla czterech graczy
Gdy w rozgrywce uczestniczy czterech graczy, trudno jest się skupiać na ruchach trzech przeciwników. Jednak nawet przy takich stołach można spróbować rozpoznać podstawowe strategie. Zwracaj więc uwagę na to, jakie karty wyrzucają i pobierają inni gracze, a także na ich zachowanie.
Czy ta sama osoba zawsze wstrzymuje się z wykładaniem? Kto wykłada karty natychmiast, nawet jeśli buduje tylko jeden układ? Czy ktoś nagle zmienia strategię? Być może z czasem nauczysz się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze i dzięki temu będziesz w stanie wykładać wysoko punktowane karty na stół, zanim inny gracz zakończy rundę.
Po zapoznaniu się z tą lekcją wiesz już co nieco o tym, jak radzić sobie w grze z różną liczbą graczy – i jest mniejsza szansa, że przeciwnicy cię zaskoczą. Oczywiście te wskazówki sprawdzą się tylko w sytuacjach, kiedy inni gracze nie blefują. Pamiętaj też, że żadna taktyka – nawet najlepsza – nie wygra ze szczęściem. Czasami trafią ci się świetne karty, a innym razem szczęście będzie sprzyjać przeciwnikowi. Jeśli chcesz poznać więcej wskazówek i trików przydatnych przy grze w remika, zajrzyj do naszych pozostałych lekcji lub do podręcznika gry w remika.
