Z Dalekiego Wschodu przez Jedwabny Szlak
Początki gier karcianych sięgają daleko w głąb historii, a związane z nimi tradycje były przekazywane z pokolenia na pokolenie. Pierwsze karty do gry prawdopodobnie powstały w starożytnym Egipcie. Nie wiemy, jak one wyglądały, z czego były zrobione ani z jakiego powodu lub w jaki sposób trafiły w ręce zwykłych ludzi – na ten temat krąży wiele legend i domysłów. Żadna teoria nie została potwierdzona.
W chińskich źródłach pochodzących z czasów przed naszą erą pojawiają się wzmianki na temat kart z namalowanymi postaciami i symbolami. Były one wykorzystywane raczej do celów mistycznych niż do zabawy.
Prawdopodobnie przyczyniły się one do jednoczesnego rozwoju i stopniowej popularyzacji kart do gry w Chinach, Korei i Indiach.
Karty te trafiły z Dalekiego Wschodu do islamskiego kalifatu na Półwyspie Iberyjskim, przemierzywszy Jedwabny Szlak. Kalifat aż do XV wieku miał ogromny wpływ na cywilizację zachodnią. Podróżnicy wyruszający z półwyspu upowszechnili karty w innych częściach Europy.
Nie wiadomo, w jaki dokładnie sposób to przebiegało. Jednak ani granice geograficzne, ani kulturowe, nie powstrzymały ludzi przed dzieleniem się swoim dziedzictwem.
Gry karciane jako grzech?
W pewnym momencie przywódcy zachodnich krajów Europy zaniepokoili się nową modą na grę w karty. Wiele o tamtym okresie mówi fakt, że pierwsze źródła pisane poświęcone temu zjawisku dotyczą wprowadzenia zakazów gry. Pierwszy szczegółowy opis kart do gry pochodzi z 1370 roku. Pewien dominikanin opracował go we Fryburgu Bryzgowijskim, mieście położonym w południowo-zachodniej części współczesnych Niemiec. Trzy lata wcześniej sąd w Bernie, w Szwajcarii, zakazał korzystania z talii kart, uznawszy je za „modlitewnik diabła”.
Talie kart, niektóre bardzo wartościowe, były przekazywane z pokolenia na pokolenie od XV wieku. W tamtych czasach malowaniem kart często zajmowali się znani artyści. Przed wynalezieniem maszyny drukarskiej każda talia kart była jedyna w swoim rodzaju. Wytwarzane ręcznie karty były kosztowne, co oznaczało, że tylko zamożni ludzie mogli sobie na nie pozwolić. W Norymberdze powstał nawet cech malarzy zajmujących się zdobieniem kart do gry, który do tej pory cieszy się wielkim uznaniem.
Jak ekskluzywny towar trafił w ręce ogółu
Dzięki wynalezieniudrzeworytu, a później miedziorytu i maszyny drukarskiej tworzenie większych ilości kart do gry stało się łatwiejsze i tańsze.
Niemieccy i francuscy drukarze prześcigali się w rozwoju produkcji. Pod koniec XV wieku Lyon stał się jednym z największych ośrodków produkcji kart do gry. Przede wszystkim z tego powodu talie typu francuskiego cieszą się obecnie największą popularnością.
Właśnie w Lyonie powstały cztery kolory kart: Trèfle (trefl), Pique (pik), Coeur (kier) oraz Carreau (karo). Do końca XV wieku karty numerowane – od dwójki do dziesiątki – zastąpiły wcześniej wykorzystywane postacie z dworu królewskiego. W talii pozostały trzy figury: walet, dama i król. Joker prawdopodobnie nawiązywał do karty głupca z tarota – w tamtych czasach była to gra, która również zyskiwała na popularności.
W karty początkowo grywało się na dworskich salonach. W kolejnych wiekach głównie za sprawą Francuzów powstawały liczne modyfikacje i nowe gry, w które obecnie gra się w grupach osób wtajemniczonych. Współczesne gry – skat, wist, brydż i remik – zostały wymyślone w XIX wieku.
Pochodzenie remika – Meksyk?
W Meksyku powstała nowa gra karciana. Był to conquian – gra dla dwóch graczy, w którą najpierw grało się talią hiszpańską, a później francuską. Według niektórych źródeł conquian został wymyślony już w XVII wieku. Podstawowe zasady tej gry są bardzo podobne do zasad współczesnego remika. Jednak najpierw conquian zawędrował na północ, do Stanów Zjednoczonych. W 1909 roku Elwood Baker z Nowego Jorku, który grał w wista w klubie Knickerbocker Whist Club, opracował swoją wersję remika, której nadał nazwę remik Gin.
Po angielsku remik to „rummy” – słowo to nawiązywało do rumu, o który często grano. W amerykańskiej odmianie języka angielskiego „rummy” znaczy również „dziwny” oraz „pijany”.
Zasady remika są zmiennie. Gra została opracowana dla dwóch osób, ale może w niej uczestniczyć większa liczba graczy. Do gry wykorzystuje się jedną lub dwie talie kart typu francuskiego. Najważniejsze elementy remika to: ustawianie kart w układy i ich wykładanie, pukanie (w różnych wariacjach), pobieranie kart oraz ich dokładanie.
Wszystkie te akcje są w jakiś sposób wykorzystywane we współczesnej, najpopularniejszej podstawowej wersji remika, zwanej czasami wersją niemiecką. To właśnie w nią możesz zagrać w Rummy Palace! W Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych najbardziej rozpowszechnioną wersją jest nadal remik Gin.
Współczesny remik
Gra znana jest w Niemczech jako Rommé, a w innych krajach Europy występuje pod różnymi nazwami. W Austrii jest to Rummy, a lokalnie również Jolly. We Francji gra nazywa się Rami. Do rodziny remika poza podstawową wersją tej gry oraz remikiem Gin i ich wariacjami należy również kanasta. Możesz zagrać w nią w naszym Canasta Palace.
Jak remik trafił do Niemiec? Kiedy i w jaki sposób stał się remikiem, którego wszyscy znają? Na to pytanie nikt nie zna odpowiedzi.
Wiadomo jednak jedno: remik szybko zyskał popularność w tym kraju. Niemiecki związek skata (Deutscher Skatverband) chętnie przyjął tę nowinkę i włączył grę do swoich struktur. Opracowano oficjalne zasady i w 2007 roku w Niemczech odbyły się pierwsze mistrzostwa gry w remika. Od tamtej pory turnieje remika na stałe towarzyszą turniejom skata organizowanym przez Deutscher Skatverband. Taki trend jest dostrzegalny również w innych krajach.
Kreatywność bez ograniczeń
Remik to lubiana gra towarzyska i rodzinna. Swoją popularność zawdzięcza różnorodności. Zasady można modyfikować w zależności od preferencji lub tradycji rodzinnych albo regionalnych. Zmiany najczęściej dotyczą:
- liczby jokerów (od 4 do 8);
- liczby punktów wymaganych przy pierwszym wyłożeniu (od 30 do 42);
- punktacji za asa w różnych kombinacjach kart;
- pukania w celu zdobycia kart;
- warunków, które trzeba spełnić, żeby podmieniać jokera w kompletach.
Innym wariantem remika jest złodziejski remik (Robber’s Rummy). Haczyk polega w nim na tym, że gracze mogą nie tylko dokładać karty do gotowych układów, ale również całkowicie je zmieniać.
Liczba różnych wersji gry świadczy o tym, że remik jest obecnie jedną z najbardziej popularnych gier karcianych, która ciągle zyskuje nowych miłośników. Zapraszamy do gry!
